কাঁকোলি ভাত

আইৰ কাউলি ভৰি
গোলাপৰ মৰহা পাহি।
মানুহৰ জীয়া মঙহ,
তাৰ ওপৰতে মেলি
গুচাইছে নিজ দেহৰ ছাল ওকণি।

কাতৰ মাতে যদি কৰে কাকূতি—
“আই মোক কাঁচলিত নেমেলিবি
ৰ’দে পুৰিব, কেঁচাই গিলি থ’বি”,
তেতিয়া আয়ে কি ৰূপ ল’ব
মোক গোটে গোটে গিলিব বুলি?

❧ | অধিক কবিতা:

• মই আৰু মোৰ দেউতা
• হাঁহি
• সময়ে যেতিয়া কথা কয়
• যাওঁ বুলিও হাজাৰবাৰ
• খবৰদাৰ