ওঁঠত পিন্ধি লৈ এটা চিনাকি হাঁহি
হলৌ-মলৌ চোলাটোৰে
সৌজন চিনাকি কবি
সাজি লৈ শব্দৰ অযুত কেঁকুৰি
মুঠিত লুকুৱাই বেলি
বুকুত গোপনে পোহে নাঙঠ উশাহ
ভিৰৰ শেষত বাজি উঠে এটা গান
আকৌ উভতি চোৱাৰ
অপৰূপ হেঁপাহ…
ওঁঠত পিন্ধি লৈ এটা চিনাকি হাঁহি
হলৌ-মলৌ চোলাটোৰে
সৌজন চিনাকি কবি
দুকুৰি বসন্তৰ গৰ্ভত
জী উঠে কেইবাশ
সেউজীয়া শব্দ
কান্ধৰ মোনাখনত এখন পুৰণি ৰুমাল
ৰুমালৰ ভাঁজত গোপনে শুই থাকিল
শইচৰ পথাৰ মানুহ
কলমৰ পোহৰত উৰি যায়
সুগন্ধি পখিলাৰ জাক
পিন্ধি লৈ মেটমৰা কাপোৰৰ
পুৰণি কামিজ
ওঁঠত পিন্ধি লৈ এটা চিনাকি হাঁহি
হলৌ-মলৌ চোলাটোৰে
সৌজন চিনাকি কবি
