ড° সৰ্ৱেপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণৰ বাণী

অংকন: আশাজ্যোতি বৰা

মোৰ জন্মদিন হিচাপে উদযাপন কৰাৰ পৰিৱৰ্তে, ৫ ছেপ্তেম্বৰৰ দিনটো শিক্ষক দিৱস হিচাপে পালন কৰিলে মই বেছি সুখী হ’ম।

যিসকলে আমাক নিজাকৈ ভবাত সহায় কৰে, সেইসকলহে প্ৰকৃত শিক্ষক।

সহনশীলতা হৈছে সীমিত মনে অব্যৱহৃত অসীমৰ প্ৰতি আগবঢ়োৱা শ্ৰদ্ধা।

কিতাপ হৈছে এনে এক উপায়, যাৰ সহায়ত আমি বিভিন্ন সংস্কৃতিৰ মাজত সাঁকো নিৰ্মাণ কৰিব পাৰোঁ।

কেৱল জ্ঞান আৰু বিজ্ঞানৰ আধাৰতহে এক সুখী আৰু আনন্দময় জীৱন সম্ভৱ।

আমি যি মানৱ জীৱন পাইছোঁ, সেয়া হ’ল আদৰ্শ মানৱ জীবন গঢ়ি তোলাৰ উপকৰণ।

জীৱন এটি মহান উপহাৰ, যিসকলে জীৱনক ভাল নাপায়, সেইসকল এই উপহাৰ গ্ৰহণৰ বাবে উপযুক্ত নহয়৷

যিজন পাপত মগ্ন, তেওঁৰো এটা ভৱিষ্যৎ আছে। মহানতম লোকৰো এটা অতীত আছে। কোনোৱেই ভাল-বেয়াৰ বাহিৰত নহয়।

শিক্ষাৰ অন্তিম উৎপাদন এজন মুক্ত সৃজনশীল ব্যক্তি হোৱা উচিত, যিয়ে ইতিহাসগত পৰিস্থিতি আৰু প্ৰকৃতিৰ ৰোষৰ বিৰুদ্ধে সংগ্ৰাম কৰিব পাৰে।

ভগৱানে আমাৰ প্রত্যেকৰ মাজেৰেই অনুভৱ কৰে, দুঃখ ভোগ কৰে। তেওঁৰ গৰিমা, জ্ঞান, সৌন্দৰ্য আৰু ভালপোৱা আমাৰ প্রত্যেকৰ মাজেৰেই প্রকাশিত হয়।