আজিকালি কোনেও কাৰো কথা নুশুনে
আজিকালি কথা শুনিবলৈ কাৰো সময় নাথাকে
এনেকুৱা নহয় যে সকলো মানুহেই ভাল কথক
সকলো মানুহেই ভাল শ্ৰোতা
সকলো মানুহেই ভালদৰে কথা ক’ব নাজানে
নাজানে শ্বাসাঘাত, শব্দৰ লহৰ, উঠা-নমা
ক’ত, কেনেকৈ উশাহ ল’ব লাগে
কেনেকৈ নিশাহ এৰে
‘কথাত বঁটা পায়
কথাত কটা যায়’
ক’ত কেনেকৈ কথা ক’ব লাগে
এই কথা সকলোৱে নাজানে
কথা কোৱা এটা কলা
কথা শুনা এটা কলা
কলা অনুশীলনৰ
কঠিন অভ্যাসৰ
কোনো কাকো দাবী কৰিব নোৱাৰে
কোনো কাকো টানি ক’ব নোৱাৰে
আপুনি মোৰ কথা শুনক
আপুনি মোক কথা কওক
আপুনি কথা কওক
সময় বৰ নিৰ্দয়
কোনে কাক ধৰি ৰাখে বুকুৰ মাজত
আলফুলে
শ্ৰোতাই
দৰ্শকে
কথকে
নে বুকুৰ মানুহে!
❧ | অধিক কবিতা:
