মূল: জালাল অল-দিন মুহম্মদ ৰুমি
ইংৰাজী অনুবাদ: ক’লমেন বাৰ্কছ
অসমীয়া অনুবাদ: প্ৰকল্প ৰঞ্জন ভাগৱতী
✽
তুমি সুধিলা, “দুৱাৰমুখত কোন?”
মই ক’লো, “তোমাৰ সেৱক।”
তুমি সুধিলা, “তোমাক কি লাগে?”
“তোমাক চাব আৰু প্ৰণাম কৰিব বিচাৰোঁ।”
“কিমান সময় তুমি ৰ’বা?”
“যেতিয়ালৈকে তুমি নামাতা।”
“কিমান সময়লৈকে তুমি গৰমত সিজিবা?”
“পুনৰুজ্জীৱনলৈকে।”
আমি দুৱাৰৰ মাজেৰে কথা পাতিলো। মই এক মহৎ
প্ৰেম দাবী কৰিছিলো আৰু জগতে সেই প্ৰেমত মজিবলৈ
যি দিয়ে তাক মই ত্যাগ কৰিলো।
তুমি ক’লা, “কিছুমান দাবীৰ সাক্ষী লাগে।”
মই ক’লো, “এই আকাংক্ষা, এই চকুলোবোৰ।”
তুমি ক’লা, “সাক্ষীবোৰ সন্দেহজনক।”
মই ক’লো, “নিশ্চয় নহয়।”
তুমি সুধিলা, “তুমি কাৰ সৈতে আহিলা?”
“তুমি দিয়া মহিমাময় কল্পনাৰ সৈতে।”
“তুমি কিয় আহিলা?”
“তোমাৰ মদিৰাৰ সুবাসত বতাহ বৈ আছিল।”
“তোমাৰ উদ্দেশ্য কি?”
“বন্ধুত্ব।”
“মোৰ পৰা তুমি কি বিচাৰা?”
“অনুগ্ৰহ।”
তাৰপাছত তুমি সুধিলা, “তুমি আটাইতকৈ বেছি ক’ত সুখী আছিলা?”
“ৰাজপ্ৰাসাদত।”
“তুমি তাত কি দেখিছিলা?”
“চমৎকাৰ বস্তুবোৰ।”
“তেন্তে ইমান নিৰ্জন কিয়?”
“কাৰণ সকলোবোৰ মুহূৰ্ততে কাঢ়ি নিব পাৰে।”
“কোনে কাঢ়ি নিব?”
“এই স্পষ্ট বিচাৰশক্তিয়ে।”
“তেন্তে তুমি ক’ত নিৰাপদে জীয়াই থাকিব পাৰিবা?”
“সমৰ্পণত।”
“এয়া কি ধৰণৰ ত্যাগ?”
“এক শান্তি, যি আমাক ৰক্ষা কৰিব।”
“বিপৰ্যয়ৰ কোনো শংকা নাই নেকি?”
“তোমাৰ পথত, তোমাৰ প্ৰেমৰ মাজত যি অলপ আছে, সেয়াই।”
“তাত তুমি কেনেকৈ খোজ কাঢ়িবা?”
“নিখুঁতভাৱে।”
এতিয়া নিৰৱতা। যদি মই এই আলাপৰ ইয়াতকৈ বেছি কওঁ
সৌ শুনি থকা সকল নিজে উঠি যাব।
কোনো দুৱাৰ নাথাকে,
নাথাকে চাদ অথবা খিৰিকী।
✽
জালাল আল-দীন মুহম্মদ ৰুমি
সাধাৰণতে ৰুমি নামেৰে জনাজাত, জালাল আল-দীন মুহম্মদ ৰুমি আছিল ত্ৰয়োদশ শতিকাৰ এজন পাৰ্চী কবি, পণ্ডিত আৰু ৰহস্যবাদী। তেওঁৰ কবিতা আৰু আধ্যাত্মিক শিক্ষাৰে ৰুমিয়ে বিশ্বত স্থায়ী প্ৰভাৱ পেলাই গৈছে।
১২০৭ চনত বৰ্তমানৰ আফগানিস্তানত জন্মগ্ৰহণ কৰা ৰুমিয়ে জীৱনৰ বেছিভাগ সময় বৰ্তমানৰ তুৰস্কৰ কনিয়া চহৰত কটায়। তেওঁ আছিল এজন মেধাৱী পণ্ডিত আৰু শিক্ষক। প্ৰজ্ঞা আৰু মমতাৰ বাবে তেওঁ পৰিচিত আছিল। তাব্ৰিজৰ শ্বামছ নামৰ এজন পৰিব্ৰাজক ৰহস্যবাদীক লগ পোৱাৰ পাছত ৰুমিৰ জীৱনলৈ গভীৰ পৰিৱৰ্তন আহিছল। পৰৱৰ্তী সময়ত শ্বামছ ৰুমিৰ আধ্যাত্মিক গুৰু আৰু আত্মাৰ সঙ্গী হৈ পৰিছিল।
শ্বামছৰ সৈতে ৰুমিৰ মুখামুখিয়ে তেওঁৰ ভিতৰত এক গভীৰ আধ্যাত্মিক জাগৰণৰ সূচনা কৰিছিল। ঈশ্বৰৰ প্ৰতি গভীৰ প্ৰেম আৰু ভক্তি প্ৰকাশ কৰি ৰুমিয়ে কবিতা ৰচনা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। সামূহিকভাৱে ‘মথনৱী’ বা ‘মাছনৱী’ নামেৰে পৰিচিত তেওঁৰ কাব্যিক ৰচনাসমূহ তেওঁৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য সাহিত্যিক অৱদান হৈ পৰে।
ৰুমিৰ কবিতাই ভাষাৰ বাধা আৰু সাংস্কৃতিক সীমা অতিক্ৰম কৰি সমগ্ৰ বিশ্বৰ মানুহৰ হৃদয় স্পৰ্শ কৰিছিল। তেওঁৰ সৃষ্টিত প্ৰেমৰ সাৰ্বজনীনতা, মানৱতাৰ সৌন্দৰ্য আৰু সকলো সৃষ্টিৰ ঐক্যৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছিল।
১২৭৩ চনত তেওঁৰ মৃত্যুৰ পাছতো ৰুমিৰ সৃষ্টিয়ে বিশ্বজুৰি মানুহক অনুপ্ৰাণিত কৰি আহিছে। তেওঁৰ কবিতা আধ্যাত্মিক পথ প্ৰদৰ্শনৰ উৎস হৈ আছে।
❧ | আৰু পঢ়ক:
- গালিবৰ কবিতা: কিছু অতিৰঞ্জন
- যদি তুমি এটা ৰাস্তাৰে খোজ কাঢ়া
- শিতানৰ গাৰু
- প্ৰেমৰ আঢ়ৈটা আখৰ: কবীৰৰ সাতোটা দোহা
- পাবলো নেৰুডাৰ কবিতা: ইয়াত, তাত, সকলোতে
ছবি: Hossein Behzad, Public domain, via Wikimedia Commons
