পুতলা নাচ

ল'ৰালিৰ সোণসেৰীয়া বাটেদি
খোজকাঢ়ি আহি
পালোহি জীৱনৰ এই জটিল বাট
এতিয়া কলৈ যাওঁ… কলৈ নাযাওঁ
হাঁহো নে কান্দো
কাৰ বাবে থাকিম জীয়াই
কাৰ বাবে মৰিম!
অহা বাটেদি নোৱাৰো যাব উভতি
যাব নোৱাৰো এই বাট এৰি আন বাটেদি

অতীতৰ বুকুত নাছিল
বৰ্তমানৰ ঠিকনা
বৰ্তমানেও নকয়—
ভৱিষ্যতৰ বুকুত আছে কি?
প্ৰেম নে বিষাদ
এমোকোৰা হাঁহিৰ ৰেঙণি নে
দুধাৰি বৈ অহা চকুপানী!
জীৱনৰ কথাবোৰ কাক কওঁ
অব্যক্ত বেদনাৰে আৰু
কিমান লিখিম জীৱনৰ কবিতা
পাক লগা সূতাৰ দৰে
জীৱনৰ এই কথাবোৰ যে নহয়
জেলেপীৰ পাকবোৰৰ দৰে!

কথাবোৰ ভাবি থাকোঁতেই
তেওঁ ক'লে, মই এতিয়া ডাঙৰ হ'লো
অ' ঠিকেই, মই ডাঙৰ হ'লো
শিশুসুলভ অবুজ হাঁহিবোৰ যে হেৰুৱালো

কি পালো… কি নাপালো
পোৱ-নোপোৱাৰ দোমোজাত ৰৈ
উভতি চাওঁ
ভাললগা দিনবোৰ
ভাললগা অনুভৱবোৰ
কেতিয়াও আঁতৰি নোযোৱাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰে
লগপোৱা প্ৰিয় মানুহবোৰ
পাখি গজি উৰি যোৱা
পখিলা হ'ল

কাৰোবাক স্মৰণ কৰা
আৰু কাৰোবাক লৈ সপোন দেখা
এই স্বপ্ন আৰু স্মৃতিয়ে
আঁকিব খোজে
জীৱনৰ আয়ুস ৰেখাডাল

জীৱনৰ একাঁ বেকাঁ বাট
কোনটো কেকুঁৰিত কাক হেৰুৱাওঁ!
উজুটি খাই পৰোঁ বুলি
মসৃণ বাটেদি খোজ দিওঁ
মসৃণ বাটত উজুটি খালে
কোন বাটে যাওঁ!

সুত্ৰধাৰৰ বচনেৰে আগবাঢ়ে
জীৱনৰ পুতলা নাচ
পুতলা নচুৱাজনৰ আঙুলিত
নাচি উঠা
আমি জীৱন্ত পুতলা।